سفر به گناباد ،شهر دانشگاهی خراسان رضوی

در سال ۱۳۹۵ به دلیل بازنشستگی و لذت بردن از بقیه عمرم از ۶۰ سالگی به بعد عزم جزم کردم تا به شهرهای مختلف ایران با همسفر همیشگی ام یعنی همسرم ، خانم فلورا غلامی نژاد سفر کنم. اولین شهر انتخابی من بعد از فراغت از کار مداوم، شهر معروف دانشگاهی یعنی گناباد بود. علت اصلی این انتخاب هم حضور نوه هایم در این شهر بودند. به مدت یک سال در این شهر قدیمی و دوست داشتنی مسکن گزیدم. به بخشها و روستاهای مختلف آن سرک کشیدم. روستاهایی همچون : کاخک، زیبد، درب صوفه، روچی، میمند، ریاب، قوژد، رهن، پچک، کلات، نوغاب، نوده، بیلند، بیمرغ، دلویی، خیبری، قنات قصبه و بیدخت از جمله روستاهای قدیمی و با صفایی بودند که در مدت اقامت یک ساله ام با دیدنشان بسیار لذت بردم . گنابادیها بسیار دوست داشتنی ، میهمان نواز ، همدل و یاری رسان غریبه‌ها هستند. به هر کوی و برزن که قدم می گذاشتم از حس همدلی شان لذت می‌بردم . این شهر دوست داشتنی که در فاصله ۲۷۰ کیلومتری مشهد به بیرجند قرار دارد، اگرچه در تابستان از روزهای گرم و سوزانی برخوردار است ولی شب‌هایش خنک است. رفتارشناسی ساکنان این خطه از خراسان رضوی به لحاظ برخورداری از غنای فرهنگی واقعاً قابل تحسین است. قانع بودن کسبه به حداقل سود ممکنه از کسب و کارشان ، وفور سبزیجات، زعفران، کشک و برخی محصولات بومی، فعالیت خستگی ناپذیر در کارهای روزمره، بذل و بخشش در مقابل میهمانان و مسافران ، کمکهای بی دریغ به همشهریان و برخورداری از روحیه کار طاقت فرسا آنان را در مقابل برخی دیگر از ساکنان شهرهای ایران متمایز ساخته است. قنات قصبه ، روستای تاریخی ریاب ، شهر کوچک و زیبای کاخک و روشناوند از جاهایی بودند که مدام به آنجاها میرفتم تا از قیل و قال متعارف شهری دور باشم . پس از حدود یک سال این شهر کوچک ۵۰ هزار نفره را به مقصد مشهد ترک کردم تا چند صباحی هم در مشهد بمانم و از زیبایی های شهرهای مجاورش دیدن کنم . در نوشته های بعدی به سفرنامه خود به شهرهای مشهد ، لنگرود و کلاردشت هم خواهم پرداخت. به امید دیدار